Het is alweer een week geleden dat ik zondagmiddag vertrok naar het ziekenhuis wat vliegt de tijd!
Soms kan ik het nog niet bevatten dat de operatie achter de rug is, maar daar wordt ik door me lichaam dan wel duidelijk op gewezen (helaas...).
Toen ik vorige week in het ziekenhuis aankwam werden alle gegevens nog eens weer naar gekeken, de bloeddruk gemeten (te hoog... hoe kan dat nou ;) ) en werd ik voor de laatste keer gewogen en dat betekende ook gelijk mijn start gewicht voor mijn reis. Na mijn pré dieet was ik inmiddels al 3,9 kg lichter! Dat zegt natuurlijk nog niet dat mijn lever kleiner was geworden, maar dat was ik tenminste kwijt.
Hierna kreeg ik eten aangeboden op de afdeling, maar ik ging gezellig nog even mee naar beneden me ouders moesten nog inchecken in het Ronald Mcdonalds Huis, want hoe gek het ook klinkt met mijn 23 jarige leeftijd ben ik nog kind! haha en ik voel me soms al zo oud.........
Daar even rondgekeken en wat een perfect iets helemaal voor kinderen die langdurig ziek zijn en de familie dan dichtbij hebben speelplekjes voor de kinderen, 2 ruime woonkamers, een keuken voorzien van alle gemakken & ruime slaapkamers. Mijn ouders kregen een wat kleinere kamer, omdat ze niet zo lang bleven nou ik vond hem alsnog heel groot! Goed geregeld in elk geval.
Daarna gingen we eten in het restaurant van het ziekenhuis en dat was toch echt de laatste maaltijd voor de operatie, maar ook daarna zou ik 3 week niks vast meer eten. Dus ik heb nog 1 keer genoten van iets lekkers of te wel heel klein beetje patat, frikandel en een berg sla, want nee ik vergat niet dat ik in me pré dieet zat en wel iets goeds wou doen.
Daarna weer lekker naar boven en met mijn ouders gekletst en mijn kamergenoot. Ik lag op een 4-persoonskamer, maar zeker de eerste nacht zouden we alleen blijven tenzij er spoed zou komen natuurlijk.
Me ouders vertrokken natuurlijk en ik heb nog zeker tot 1.00u met mijn kamergenoot gepraat, de zuster kwam al of we op schoolkamp waren, helaas had ze geen kampvuur voor ons...........
's nachts heb ik weinig geslapen dat kwam vooral door het andere bed en elk geluidje hoorde ik, dus lekker muziek liggen luisteren ach en ik wordt toch wel in slaap gemaakt.
Rond 8uur kwam de broeder, ja eerste keer blijven in het ziekenhuis en gelijk een broeder haha!
Weer de bloeddruk meten en dit was nu goed (hoezo raar lichaam..) ik moest tegen half 10 mij gaan omkleden, want de operatie stond om kwart voor 11 gepland dan was ik mooi op tijd klaar.
Tegen half 10 ik in de charmantste kleding ooit, een operatie jasje (met knopen voor kunnen ze hem zo open ratsen....gelukkig slaap ik ;) ), een pantybroekje van hun & om het af te maken 2 mooie kousen tegen trombose. Al met al gelijk weer een jogingbroek aan gedaan, want zo gaan we niet over de afdeling. Alsof we het hadden getimed kwam gelijk de broeder om me aan het vernevelen te zetten en zeker van belang met mijn luchtwegaandoening dus we gingen dit keurig doen.
En dan is het 10u en is het wachten een andere zuster kwam me afsluiten van het vernevelen en ik vroeg nog even of ik naar het koffie zitje mocht, want me ouders zaten daar.
Nou als je zenuwachtig wil worden moet je die erbij hebben... hoe laat wordt je geholpen? Kwart voor 11. o neee hoor dan mag je niet meer weg je kan elk moment opgehaald worden en dan zijn we je kwijt.. mogen me ouders wel hier komen? Doe dat maar jullie zijn toch beide nog niet geopereerd.
Het lijkt nu niet zo opgewonden, maar als je de zuster hoorde praten dan krijg je toch wel de kriebels. Gelukkig was dit snel weer weg, want hoe gek het ook klinkt ik ben verder niet zenuwachtig geweest ik vond het allemaal zeer spannend meer eigenlijk niet..
Uiteindelijk gingen we om half 11 die kant op en toen dacht ik al van dat wordt geen kwart voor 11 operatie.. want ze kunnen niet heksen eerst nog die kant op en dan ook nog een infuus.
Mijn verwachting klopte toen ik een infuus had gekregen (pijnlijk.. en zat ook nog tegen een klepje aan) en alle toeters en bellen op en om had lag ik te wachten en dat duurde zeker tot 11u toen kwam de anesthesie langs (die ik toevallig ook op de poli had gesproken, wat een geluk zn lieve vrouw had ik dat gevonden en hoopte dat ze er zou zijn) helaas vertelde die dat het nog even kon duren het liep op de operatiekamer wat uit.. tja balen natuurlijk..
Ik had de tranen in mijn ogen staan af en toe, want ik wilde het gewoon achter de rug hebben zien hoe het naar de operatie gaat of het goed zou gaan of juist slecht alle vragen speelden door me hoofd en op dat moment kun je alleen maar wachten en hopen.
Tegen half 12 kwamen de chirurgen Drs Emous & Dr Jutte langs om zich voor te stellen en of ik nog vragen had. Daarbij werd ook gelijk de belangrijkste vraag gesteld of ik nog steeds voor de Sleeve wilde gaan en of dit natuurlijk mijn eigen keus was.
Daarna werd ik weer voor korte duur alleen gelaten en kwam eigenlijk direct de anesthesie en anesthesie medewerker me ophalen. Toen nog even weer in de gang wachten op het dweilen en poetsen van de operatiekamer.
Uiteindelijk binnen mocht ik overstappen op de operatietafel en moest er zo op liggen dat ik het gevoel zou hebben dat ik er net als een glijbaan vanaf zou glijden.. haha.
En dan lig je er armen aan beide kant gespreid bijna open bloot, nou vooruit ik had een dekentje over maar dat was ook alles mee gezegd als ik zou slapen zou dat snel verdwijnen. Gelukkig waren daar al gauw de lieve zorgzame mensen om mij af te leiden, want blijkbaar was ik toch zelfs gespannender dan ik zelf merkte. Eerst alles even door nemen of alles er is (wat fijn dat ik zelf vlakbij de operatiekamers werk dus alles en iedereen zo kon aanwijzen wat ze deden haha het heeft zo zijn voordelen zullen we maar zegggen) en toen was daar het moment dat ik in slaap werd gebracht.
Een beetje over vakantie praten en een zonnig strand, daar moest ik maar van dromen ik kan je vertellen ik droomde niet en op het moment dat ze zeiden slaap lekker dacht ik alleen laat me alsjeblieft maar gewoon weer wakker maken.
Ik zal rond half 1 klaar zijn geweest, want toen werden mijn ouders gebeld dus al met al snel gegaan en zonder complicaties.
Toen ik op de uitslaapkamer lag heb ik even flink gehuild alle spanningen kwamen los, maar ik kon er ook niet omheen dat ik geholpen was, want wat een pijn aan me maag. Ik kreeg snel wat voor de pijn en toen werd ik ook rustiger. Wat een hel daarna werd ik natuurlijk misselijk als de pest waarschijnlijk een reactie op de morfine, maar achteraf kan dit ook zijn van bloed in me maag.
Braakneiging wat zeer doet en dan komt er ook nog niks ik baalde echt uiteindelijk kreeg ik was voor de misselijkheid, maar omdat het infuus alleen loopt als ik me hand in een bepaalde stand hield liep dit moeizaam in en ik begreep wel dat ze het er graag in wilde hebben, maar als je in slaap valt probeer dan je hand maar zo te houden!! Al met al zat dat erin kreeg ik weer pijn tja toch nog maar even weer blijven.... en de tijd vliegt voorbij ik vond niks meer erg al hadden ze me daar de hele nacht laten liggen ik had nergens behoefte aan. Toen ik uiteindelijk weg mocht naar de afdeling kwam toevallig de anesthesie net langs en ik had even oogcontact dus kwam ze even aan me bed. Ik had nog de kracht om te zeggen het gaat nu goed en toen moesten ze het van de uitslaapkamer overnemen, want voelde ik me lamlendig.
Uiteindelijk kwam ik om half 4 op de afdeling terug en kwamen om kwart voor 4 mijn ouders die waren nog niet gebeld, want de verpleging kon mijn kamergenootje ook al weer ophalen.
Gelijk naar de wc toe, ik mocht alleen als ik niet duizelig was anders moest het op een po naast bed. Ik denk dat stukje red ik wel wat wankel op de been en toch soms wat draaierig op de wc en weer terug. Wat een onderneming opvliegers van hier tot tokio en daarna kwam me er toch een vlaag misselijkheid. Me vader zei kan ik dit gewoon weggooien. Nee ze willen het graag zien haha verpleegkundige was ik zelfs nog in het bed steeds, ik lette overal op en wilde alles zelf doen.
Toen het bezoekuur om 17u afgelopen was gingen me ouders weg en kwamen de artsen nog even langs die me geopereerd hadden om te vertellen dat alles goed was gegaan.
Uiteindelijk heb ik nog een paar keer gebraakt en toen het 20u was kwam er niks meer, maar wel de braakneigingen net als op de uitslaapkamer.. kak begon het weer ik hield het niet wat zich uitte in huilen ik voelde echt me net weer een kind die hulpeloos daar lag.. snel wat pijnstilling en tja daar werd ik weer draaierig en suf van. Tegen 22u heb ik gevraagd voor iets voor de misselijkheid werd me op het hart gedrukt dat als het moet komen het komt en dit alleen het gevoel zou wegnemen. Dat begreep ik natuurlijk, maar dat gevoel wilde ik juist weg hebben dan voelde ik me in elk geval een stuk aangenamer.Tegen 23u de laatste keer er wat uitgegooid, maar nog maar een iniminie beetje bloed dus het zou nu wel klaar zijn voor de zekerheid wel 2 bakjes gekregen.
Toen ben ik in slaap gevallen tot 1uur toen kregen we er een kamergenootje erbij.. gezellig..... helaas was dit een oud echtpaar die geen rekening hield dat wij wilden slapen en toen ik hoorde dat het wel 2uur zou duren voor die man werd opgehaald baalde ik goed. Ik en me kamergenootje zaten even op de mobiel dat mocht volgens de zuster niet we moesten slapen.. uuh dacht ik wil je die man dan ook de mond snoeren?? Maar goed, me ogen werden al zwaarder en ben uiteindelijk in slaap gevallen tot half 3 toen werd de man opgehaald door 2 mensen die ook niet stil deden... alsof het de normaalste zaak van de wereld is om in het ziekenhuis 's nachts gewoon kabaal te maken..
Daarna heb ik tot 5uur geslapen en was ik klaar wakker ik had natuurlijk al voldoende geslapen vanaf de operatie. Me infuus was toen ook leeg en heb ik gelijk maar gevraagd of ik vanaf nu alleen naar de wc mocht en dat mocht dat was een startsein van okee uit bed en zoveel mogelijk!
Tussen 6/7u kwam ze weer voor controles alles keurig volgens het boekje en gelijk de pijnmedicatie gevraagd, want ik begon het weer wat te voelen.
Rond 8u ben ik aan de wandel gegaan over de afdeling even de weegschaal bezocht en met de broeder gepraat. Daarna weer richting de kamer op rand van bed gezeten en toen weer in de stoel. Ik had me bed in elk geval lang genoeg gezien vond ik wel weer.
Tegen 9u kwam daar het eten of te wel ik mocht alleen eerst een kopje thee.... en als dat goed viel dan wat anders en dat was tegen 10u een bakje vla die viel als een bom in mijn maag dus heb ik lang overgedaan om 12u was die wel een keer op.
De zaalarts kwam nog even samen met de 1 van de artsen van de dag ervoor ze troffen mij natuurlijk in een stoel aan vonden ze fijn om te zien en als het allemaal zo door zou gaan mocht ik naar huis!
Ik zou om 11u richting het koffiezitje gaan, want het was immers geen bezoekuur, maar iedereen hadt bezoek op mijn kamer en werden niet weggestuurd dus ik heb me ouders opgewacht bij de liften en zijn samen terug gelopen. Ik liep toen nog wel als een oud wijf al, want het begon toch wel vermoeiend te worden ik had iets teveel verspild aan me ochtend marathon.... ;) ;)
Vrijwel direct daarna kwam de broeder tot de conclusie dat ik al genoeg had gedronken en als ik naar huis wilde dit mocht na de uitleg. Dat laat je, je natuurlijk geen 2x zeggen dus om 12u vertrok ik naar huis. Eerst nog even naar me ouders hun onderkomen konden in hun nog even eten en daarna naar huis. Het ziekenhuis ben ik doorgerold in een rolstoel, maar buiten heb ik alles weer gelopen hoezo flink zijn.... opgejaagd voelen door auto's misschien toch niet zn goed idee.
De terugweg heb ik niks van vernomen geen kussentjes nodig gehad ben voor drachten in slaap gevallen bij groningen even wakker en toen vlakbij huis weer wakker.. dus al met al een goede rit.
Thuis aangekomen gelijk op de bank liggen en toen ik daar tot rust kwam begon ik weer met me jankmoment men.. de tranen waren nog niet op. Me maag deed me zeer en ik vond het niet meer zo leuk.. breng me maar terug zei ik laten ze het maar weer herstellen het is leuk geweest me vader moest me er echt even door heen slepen. Daarna ben ik in slaap gevallen. Helaas vielen de paracetamol de eerste dagen mij verkeerd en was al gauw overgestapt op zetpillen, maar ook het eten viel zwaar. 1x dinsdag nog gebraakt & dag erna 's ochtends nog even en vanaf toen ging het goed.
Het is nog steeds een gekke gewaarwording drinken gaat super, maar vooral het avondeten als ik 5 mini hapjes eet ben ik vol, hoezo weer wennen aan het eten?? En dan is het natuurlijk allemaal gepureerd dus dat vind ik dan ook weer niet zo heel bijzonder moet het echt van de smaakjes hebben die er bovenuit komen.
Al met al mag ik niet echt klagen meer al heb ik natuurlijk ook mijn terugslag dagen helaas. De nachten zijn ook erg wisselend de eerste 2 nachten eigenlijk vrijwel doorgeslapen en daarna 2 nachten dat ik echt steeds wakker werd van de pijn of van kousen die zo strak gingen zitten dat ik dacht nu ben ik me benen kwijt.. allemaal kleine onzin dingen. Op me buik slapen gaat gelukkig wel vanaf de 2e nacht thuis zo kom ik gelukkig wel aan mijn uurtje ik lig meestal tussen 22/23u op bed waarna ik tussen 8/9u wakker ben.. haha zo krijg je een ritme.
Woensdag ben ik nog even mee geweest naar handbal even wat anders, want nee stil zitten kan ik niet dan maar stil op een bank zitten een wedstrijd te kijken net als dat je voor de tv zou doen.
Vanaf vrijdag slikte ik mijn pijnstillers niet meer (ik nam al niet zoveel 500mg per x door zetpillen en dat om de 5/6u) en dat ging aardig goed tot gistermiddag. Sowieso had ik gisteren een baaldag ik voelde me niet lekker ik was de hele week al benauwd en gisteren werd ik verkouden.. steeds de temperatuur al in de gaten houden. 's middags heb ik weer geslapen terwijl ik dat al zeker 2 dagen niet kon dan moest ik gewoon lekker bank hangen dan voelde ik me al een stuk uitgeruster en ik werd wakker na mijn middagdutje met wat licht aanwezige pijn dus ik paracetamol 500mg genomen en de pijn trok wat weg me zusje zei ga je mee geld halen ben je er even uit heb ik gedaan. Toen kwam het eten me ouders ging lekker kroketten enz eten en ik kon het mijn kipje doen ik had het er echt even moeilijk mee ik gunde het hun en ze moesten het ook niet laten om mij. Maar dan komt wel het besef dat je echt nog 2 weken lang alleen maar vloeibaar mag eten. Serieus ik heb ook aan heel veel dingen geen behoefte, maar dit klonk toch wel lekker. Doordat ik al wat pijn had en me druk maakte en niet op het eten lette, maar gewoon wat ging eten deed het natuurlijk nog meer zeer. En mijn voornaamste probleem is dat ik niet kan boeren op commando, maar sowieso is dit al moeilijk dus me maag ging alleen maar meer pijn doen. Ik had ook geen eens trek in hun eten toen ik het zag maar ik had me al te druk gemaakt.. dus gestressd eten was hier prima aan de orde. Ik wou niks zeggen zei zelfs tegen me vader laat me, maar gewoon met rust ik kon het allemaal even niet meer verwerken. Tranen liep over me wangen en dan ben je ook nog eens verkouden dus dat kwam er ook nog uit. Voelde me maar wat lamlendig en goed ziek... na een half uurtje heb ik toen maar een toetje gegeten. Daarna ben ik naar boven gegaan om te douchen, toen ben ik op mijn bed beland voor zeker een half uur wat voelde dat goed even helemaal niks me lichaam was gewoon te moe om iets te doen en ik baalde alleen maar omdat ik zo graag wil alles gewoon wil doen, maar dit niet kan...... frustratie ten top in elk geval. Daarna heerlijk onder de douche gekropen en in pyjama beneden voor de tv gaan hangen toen ging het al een stuk beterder, maar dit was niet de gelukkigste dag en ik wist ook dat ik deze terugval zeker nog wel een keer kon verwachten je lichaam krijgt toch weinig energie en is ook bezig met het afvallen.. inmiddels zijn de weegschaal en ik weer vriendjes geworden en ben ik 4,6kg kwijt!!
Nu gaat het natuurlijk wel heel snel, omdat ik niet veel eet maar alleen het avondeten eet ik niet veel de rest krijg ik wel binnen in variatie van pap, vla, smoothies en vocht. We gaan langzaam zo verder met een opgeheven hoofd. Vannacht heb ik weer goed geslapen en bijgetankt werd helaas wakker met hoofdpijn, maar goed dat zal alle spanningen nog wel met elkaar zijn.
Ik ben blij dat het achter de rug is en dat ik het gedaan heb, maar had het toch graag allemaal alweer wat sneller willen zien gaan dan het gaat..... ;) ;)
Nou lieve mensen een hele fijne zondag & morgen een prachtige koningsdag gewenst, helaas met wat minder mooi weer voor nu maar je weet maar nooit!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten